باز کن فالی و آیات غزل را بنگر
 آنکه استاد عَزل گفت همان می آید
 اینهمه آیه تجلی شده دریک شب قدر
 آسمان راه نجات است از آن می آید
 اطلسی دلنگران از شب پاییزه مباش
 سبزه و رویش گل بعد خزان می آید . . .


شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها / مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمت‌ها
مگر تقویم یزدانی که طالع‌ها در او باشد / مگر دریای غفرانی کز او شویند ذلت‌ها


امشب این دل یاد مولا می کند
لیلة القـدر است و احیا می کند
بشنو ای گـوش دلها بی صدا
نغمه ی فـزت و رب الکعبه را . . .


شب قدر
شبی است که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی می کند . . .

رسول خدا (ص)
هرکه شب قدر را زنده بدارد تا سال دیگر عذاب از او دور می گردد . . .


 
ای کاش از این خاک، صدا برخیزد
یا دستی باز بر دعا برخیزد
ای کاش دل فتاده در دام گناه
با گفتن یا علی(ع) ز جا برخیزد . . .




دعا بدون علی قابل اجابت نیست
که مهر اصل اجابت به هر دعاست علی(ع)
بزن تو دست توسل به دامن مولا
که در جامعه را بهترین دواست علی(ع)

یارب چه بسی جرم و گناهم دیدی
رسوائی من به رحمتت پوشیدی
امید من است و بخشش روز جزا
جز درگه تو نیست مرا امیدی . . .


 
تشنه ام این رمضان تشنه تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی
لیله القدر عزیزی است بیا دل بتکانیم
سهم ما چیست از این روز همین خانه تکانی




شب قدر از خم توحید شرابم دادند
تشنه لب بودم آب از می نابم دادند
العطش گفتم و نوشیدم از آن باده ناب
تا نجات از عطش روز حسابم دادند . . .

شب قدر، شب حضور روح و ملایک در محضر امام زمان (عج) است . . .


 
خبر آوردند که امشب از هزار شب بهتر است
و یک اتفاق ویژه می افتد و آن اینکه
امشب دست ملکوت به طرف زمین کشیده می شود . . .


 
شب قدر
بهترین گاه آرایش صحیفه دل مؤمنان به زیور ذکر خداست . . .

از آسمان باران انا انزلنا بر فرق زمین می بارد
امشب چشمانم را با آب توبه می شویم
و کلام قرآن در دهانم می ریزم
تا خواب چشمانم را نیازارد . . .


 
آری ما را بر عظمت و شناسایی آن راهی نیست
تنها می توان درزیر باران رحمت
“لیله القــــــدر”
ایستاد تا برما ببارد
و جانهایمان را از آب زلال خود شست وشو دهد و پاک سازد . . .


 
در لیالى قدر قرآن به دل کن ، نه فقط قرآن به سر
که اولى جوهر ذات تو گردد دومى خارج از گوهر تو است  . . .

این شب از هزار شب، گران ‏قدرتر و برتر از هزار ماه است، فرصتی است مساوی غروب امشب تا طلوع صبح فردا، مثل تمام شب‏های دیگر، ولی این طلوع کجا و آن طلوع‏ها کجا؟! صبح فردا، صبح رویش زمین در مضمون وحی است؛ صبح شکوفایی لهجه ملکوت در زبان خاک؛ پس ارزش این شب، بالاتر از هزار برابر دیگر شب‏هاست، و خوب می‏دانی که در محاسبه خالق، اسراری فراتر از فهم مخلوق، جریان دارد، پس سکوت، زیباترین نشانه معرفت خواهد بود
شب حلول ملائکه است و روح، سلام بر همه فضایل امشب، به اذن پروردگاری که بشر را به مقصد تکامل آفرید و جهت داد، ربی که عرصه ربوبیتِ خود را عمومیت بخشید تا راه بندگی بر همگان گسترده بماند، و سلام بر همه فضایل تا طلوعی که در بهشت به تماشایش خواهیم نشست
بارالها شب قدر و فرود آسمانیان است و تو خود خوب می دانی که دست گنه ‏کار ما کوتاه‏تر از آن است که به آسمان برسد و این بود که شبی آسمانیان را به زمین فرود آوردی تا میهمانان تو از برچیدن میوه‏های آسمان بی‏نصیب نمانند.

بارالها دعا از تو اجابت هم از تو؟ ما به ناتوانی خود معترفیم و اینکه رفیقِ نااهلِ خویشتنِ خویش بوده‏ایم، روزی، یوسفِ جان را به رسم امانت، در کالبدم دمیدی و اکنون به چاهِ نفسِ خود چنان گرفتارم که هیچ اراده‏ای جز مشیّت تو، توان رهایی‏ام را ندارد، تنها امیدم به مطلع‏الفجر است، تا کاروان شب‏های قدر تو، دَلوی در بیابانِ جانم بفرستد و ذلت مرا به عزت مبدل کند.
 

خدا کند که قدر این شب‏ها را بدانیم، شب‏های قدری که قدر آدم‏ها بلندتر از آسمان هفتم می‏شود، شب‏هایی را که خداوند، با چراغ‏های ستاره، روشن‏تر از خورشید می‏کند، شب‏هایی که به روزهای روشن بهشت می‏رسند، شب‏هایی که در آستانه نجات آفریده شده‏اند.

* معنای قدر و منزلت شب قدر که بیش از
ارج هزار ماه است هرگز به معنای ارزش اعتباری در برخی از دانشهای باید و نباید
اعتباری، نخواهد بود، بلکه به معنای ارج وجودی و شدّت درجه هستی است که ارزش دانش
های بود و نبود است نه باید و نباید. البته چنان ارج وجودی که در حکمت نظری مطرح
است پشتوانه تدوین قوانین ارزشی باید و نباید فقهی خواهد بود لذا امتثال دستورهای
دینی وسیله مناسبی برای تکامل وجودی روح است.

شب‌ قدر فرصت انسان برای رقم
زدن تقدیر خود است....

* شب قدر، لیله مبارکه، شب آزادی بشر و
اعلان حقوق انسان و حکومت عدالت و دادگستری است. شبی که اگر نبود و نیامده بود، شب
تیره بدبختی انسان به پایان نمی‎رسید و بامداد نیک‎بختی او طلوع نمی‎کرد و از بند
اسارت اقویا و استعمارگران آزاد نمی‎گشت.

* شبی که برای ملّت‎های غفلت زده،
ناآگاه و آلوده به فساد و تباهی و گمراهی، صبح هدایت و بیداری و آگاهی و رستگاری
گشت و بزرگ‎ترین و گرامی‎ترین کتب آسمانی ـ ‎که الی الابد و جاودان، راهنمای بشر و
ضامن سعادت است ـ نازل شد و با اشراق ملکوتی، جهان را از ظلمت شرک و ثنویّتِ مجوس،
تثلیث ترسا، خرافات یهود و بت‎پرستی و... به روشنایی توحید و پرستش خدای یگانه
راهبر شد.

* مدارجی که بشر پس از نزول قرآن طی
کرده و به منازل و معارجی که پس از این می‎رسد، همه از برکات این شب و هدایت قرآن
است. برای این که تأثیر این شب عزیز در پیشرفت اهداف انسانی و ترقّی جامعه بشری
آشکار شود، موفقیّت‎های بزرگ و حرکت‎ها و جهش‎هایی را که تحت تأثیر تعالیم آزادی
بخش قرآن در علم و صنعت و تمدّن در طول چهارده قرن، نصیب انسان شده است‎ در نظر
بگیریم و با زندگی کم تحرّک و خاموش و کم نور پیش از آن مقایسه کنیم تا معلوم شود
چگونه جنبش و نهضت اسلام و قیام مسلمین و رسالت پیامبر بزرگ خدا محمّد بن عبدالله
‎صلّی‎الله علیه وآله وسلّم ‎مبدأ اصلاحات، جنبش‎ها و انقلابات آزادی خواهانه و
مترقّی گردید و کاروان بشریّت را با سرعت و شتاب روزافزون، هر چه بیشتر به پیش برد
و این آدمی‎زاد را که صدها قرن بود با کندی و سستی و ناتوانی گام بر می‎داشت، در
ظرف چهارده قرن به کجا رسانید و دامنه فکر و اندیشه او را از حدود زمین و ماه و
کرات در گذرانید.